Como noutros sitios nos que a raia do limite administrativo trazou ua división ficticia así as fronteiras da serra de Ancares separan Lugo, León ie Asturias. Estes pueblos, que son verdadeiros universidades de sostibilidade, de conservación do medio naural ie da cultura ancestral, van quedando cada vez mais baleiros ie esquecidos. A sociedae urbana actual non sabe da perda que eso representa pre todos.
Vemos a necesidade de relacionarnos, de compartir, de fortalecemos porque temos os mismos problemas ias mismas peleas pero en distintas plazas, a Festa da Pandeira quere poñer o seu grao de area nesta búsqueda de identidade compartida da Serra de Ancares.
Este ano dedicámoslle festa a Maria de Alonsico, de Suarbol.
María naceu en Suarbol no ano 1929, aprendeulle a tocar súa madre nua pandeira que lle fizera Vicente de Celestino. Casou pre Moreira, para casa da Calella ie viviron eilí uis sete anos, en Mureira nun tocaba a pandeira, dispois viviu outros cinco anos en Suarbol antes de marchar pre Barcelona que é onde continua vivindo agora.
En suarbol facian o baile todos os domingos no cabildro, tocaban ela ie Esperanza de Barrielin pero nun tocaban xuntas porque nun pegaban ben, ademáis tiñan ua pandeira namais. Tuveron ua mui bonita que fizera o Paulino de Tiu Balbino que tiña un letreiro que dicía: “Esta pandeira que eu toco en el pico tiene un ramo con un letreiro que dice, vivan los que están bailando”.
Como cada ano, o penúltimo sábado de agosto é úa data marcada no calendario, na que Piornedo (Donís, Cervantes) se transforma en capital das músicas da montaña. O protagonismo é prás mulleres que conservaron letras ancestrales iun xeito de interpretalas á pandeira que asombra a leigos e entendidos.
Este 24/08/2019 haberá novidades. A primeira sesión da tarde reunirá as tocadoras veteranas nun coloquio con inerpretaciois. A segunda parte reunirá os músicos e bailaríns que colaboran habitualmente nesta festa, preparando o ambiente prá parte final, na que participan os novos grupos. Manteremos os obradoiros á mañá (pandeira e baile) ios pinchos ia polavila á noite, pre que poidades improvisar agusto. A festa está servida!
Na decimocuarta edición homenaxeamos a María de Alonsico, de Suárbol (Candín). Como mutias mulleres da montaña, María adeprendeu os toques de pandeira cuando era rapaza, mais o matrimonio ia emigración fizeron que deixase de tocar. Inda hoi recorda as cántigas da mocidá, que ten interpretado numerosas veces na Festa da Pandeira, na que vén participando desde 2011.
